يکي از پرسشهايي که از بدو ورود به بلاد فرنگ ذهنم رو مشغول کرده همينه. چرا ما در ايران کتاب در قطع جيبي منتشر نمي کنيم? از هر لحاظ هم براي خواننده بهتره که ميتونه در همه جا کتاب رو همراه خودش داشته باشه و از وقتهاي پرت و از دست رفته استفاده کنه, هم براي ناشرين که ميتونن شمارگان کتابها رو بالاتر ببرن.
البته مقداري بيشتر که فکر کردم, ديدم که بيشتر کتابهايي که در ايران منتشر ميشه, با مخاطب عام ميانه ي خوبي نداره. مخاطب خاص هم که به هر رنج و بلا و خفتي تن ميده تا بتونه دو کلوم کتاب بخونه. پس ناشران محترم (که البته هزار و يک بدبختي دارن) به اين چيزا ديگه فکر نمي کنن.
مقاديري هم شايد تقصير خوانندگان باشه. اونايي که عقلشون به چشاشونه. بعضيا رو ديدم که بزرگ يا کوچيک بودن کتاب هم براشون ملاکه. مشکل که يکي دوتا نيست.
اين کتاب که دستمه, فيلمنامه شاتر ايلند هست. تو رو خدا ببينين چقدر قشنگ کف دست جا ميگيره